1987-88 kışında New York' da 70.000 kişi evsiz. New York'ta evsiz ailelerin aksine yalnız evsizler belediyenin geçici ev sağlama sisteminden yararlanamıyor. Bunun yerine evsizle bireyler için yatakhane barınaklar var. Fakat belediyenin barınakları kalanlar tehlikelere ve kötü muameleye maruz kalıyor. Çalışanlar barınakta kalanlara tutuklu muamelesi yapıyor, kurallara uymadıklarında yemek vermemekle tehdit ediyorlar.
New York Belediye Başkanı'na göre, kış gününde barınaklarda kalmayı reddedip sokaklarda kalmayı tercih edenlerin akıl sağlığından şüphe edilmeli. Fakat barınaklardaki durum göz önüne alındığında evsizlerin sokaklarda yaşamayı seçmesi akılcı bir çözüm gibi görünüyor.
Evsizlerin kalacak sürekli ve güvenli bir yerleri yok.
Sokaklardaki evsizlerin hayatta kalabilmek için geliştirdiği belli stratejiler var. Fakat yine de yiyecek bulmak, sıcak kalmak, kişisel şiddetten korunmak ve uyurken rahatsız edilmemek konusunda zorluklar çekiyorlar.
İnsanların sokaklarda yaşamaya mecbur edilmeleri kabul edilemez. Bunun yanında, bu insanların durumlarının gerçekliğini anlayamamak ve sokakta yaşamalarını deli olmalarına bağlamak etik olarak veya herhangi bir gerekçeyle savunması imkansız bir pozisyon. Herkes için sürekli, güvenli ve düzgün bir barınak sağlanmasını savunmak son derece önemli. Aynı zamanda evsizlerin ihtiyaçlarını da anlamaya çalışmak gerekir.
Önerimiz barınak ihtiyacındaki bu boşluğu doldurmaya yönelik bir araç. Mükemmel bir barınak olmak yerine, bu araç duruma özgü kısıtları ve kentsel göçebe hayatın uzlaşmalarını göz önüne alarak tasarlandı. Ev olarak isimlendirilemese de, bu araç zor şartlarda yaşamını sürdürmeye çalışan insanların yaşam kalitesini artırmaktadır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder